Witajcie...
Nie logowałam się tu od kilku miesięcy. Nigdy się nie spodziewałam, że mogłabym się wypalić w pisaniu. Jeszcze większe wyrzuty sumienia poczułam, kiedy dziś tu zajrzałam, ustawiając skróty do stron na nowym laptopie. Ciągle ktoś tu jest...
Nowy rozdział, który miał być dodany, ostatnio był w edycji równo rok temu. 03.01.2018...
Właśnie teraz się zorientowałam, że nie myślałam o fanfikach od dłuższego czasu. Najpierw miałam za dużo nauki, egzamin z chorób wewnętrznych i kolejny semestr, uwagę odciągały problemy rodzinne, spotkania ze znajomymi, chłopak, kurs angielskiego... i jakoś tak przestałam się interesować chłopakami. Serio, nie wiem, co się u nich dzieje. Zayn chyba wydał drugą płytę, single Liama lecą w radio, Louis był jurorem w X Factorze bodajże, a ostatni news jaki o nich przeczytałam to ten o rozstaniu Liama i Cheryl. I teraz, kiedy o tym myślę, robi mi się jakoś przykro...
Czas powiedzieć, a raczej napisać to, co wszystkim już chyba przyszło na myśl:
WYROSŁAM Z ONE DIRECTION
Ufff.
Ciężko było to wystukać na klawiaturze.
Superwygodnej nowiutkiej klawiaturze nowiutkiego Lenovo, które ma mi śmigać z GTA, LoLem, Fortnitem i całym Steamowym zaopatrzeniem xD
Wracając do meritum.
Opowiadań nie pisałam dawno. Na Bloggera nie wchodziłam, bo myślałam, że wyparł go całkiem Wattpad, na którego swoją drogą też zaraz wejdę po dłuuuugim czasie.
Ostatnio na warsztacie miałam grę paragrafową, myślę nad jej wydaniem w masz-wybor.com.pl po poprawieniu błędów i lekkim jej wydłużeniu. Marzenia o napisaniu książki ciągle są... Ale patrzę na nie bardziej trzeźwo. Musiałabym naprawdę nad tym przysiąść, a czas jakby mi się kurczy.
Nie wiem, czy tu wrócę z kontynuacją. Bardzo bym chciała, ale w tym temacie chyba się wypaliłam. Mam ochotę się rozpłakać, bo od liceum to był gigantyczny kawał mojego życia i często myślę o swoich bohaterach, w stylu "co teraz robiliby Nattie i Liam w moim opowiadaniu", ale to już nie to.
Jeżeli chcecie tu czekać - nie mogę Wam tego zabronić. Naprawdę rozbroiło mnie, że w zeszłym tygodniu ktoś dodał komentarz. Nadzieja umiera ostatnia, więc może kiedyś, gdy będę chora, albo na urlopie macierzyńskim i wreszcie uda mi się uśpić dzieciaka, albo na jakimś bezsennym nudnym nocnym dyżurze, otworzę tę stronę, dopiszę kilka słów i poślę w świat nowy rozdział, w którym Harry wywali się na ryjek przed całym światem, tańcząc paso doble (to nie spoiler!).
Do wszystkich, którzy tu zostali - KOCHAM WAS.
I dziękuję <3
Roxanne... a właściwie Natalia
Hej Natalio, tak się składa, że nie tylko ty wyrosłaś z 1D, ale ja też. I co zaskakujące, po ponad roku, tak ni z gruchy, ni z pietruchy ja też weszłam na to stare opowiadanie (nie wiem, co mną kierowało, ale chyba brak chęci uczenia się na egzamin z anaomii). Prawda jest taka, że wszyscy z czasem dorastamy i zmieniają nam się priorytety, co jest całkowicie naturalne. Dlatego chciałam ci tylko podziękować za to, że dzięki twoim opowiadaniom mam naprawdę fajne wspomnienia z mojego nastoletniego życia oraz życzyć ci wszystkiego najlepszego na całą resztę dorosłego życia.
OdpowiedzUsuńMam nadzieję, że do następnego napisania w bliższej lub dalszej przyszłości.
Uściski
Kinga
Można by powiedzieć że większość z nas wyrosła. Ja to samo, a nigdy wcześniej by mi to do głowy nie przyszło. A teraz? Wcale o nich nie myślę, nie czytam wiadomości, nic a nic. Cisza. Spokój. Każdy z nas żyje teraz własnym życiem. U mnie jest to Matura - przyjaciele - Matura - dom i tak w kółko. Myślę że teraz nie jedna , i nie dwie osoby chciałoby ci podziękować za to że tu byłaś tyle czasu. Dziękuję Bardzo Natt ;) <3
OdpowiedzUsuńTen komentarz został usunięty przez autora.
OdpowiedzUsuńTo zabawne, wszyscy tu teraz piszą w komentarzach że wyrośli z 1D a ja właśnie jestem w wieku, w którym się w to najbardziej wkręcam :D :D
OdpowiedzUsuńZaczęłam czytań tego bloga na początku liceum a teraz jestem na studiach 😂 , co prawda wyrosłam już z 1D ale lubię czytać twoją twórczość i mam nadzieje ,ze kiedyś jeszcze coś własnego napiszesz :)
OdpowiedzUsuńZnaczy się tego poprzedniego evrything is gonna be alright :3
UsuńW sumie i tak dalej czekam na kolejny rozdział, ta historia przyciągnęła mnie jak żadna inna i mam nadzieję, że chociaż napiszesz rozdział kończący te historie, pozdrawiam ☺️
OdpowiedzUsuńHej, twoje opowiadanie z Nati w roli głównej czytałam chyba z 5 razy przez ostatnie kilka lat i ostatnio też postanowiłam je odświeżyć mimo swoich 22 lat 😅. Wiem że już nie wchodzisz na bloga ale mam nadzieję że kiedyś zobaczysz ten komentarz i wrócą wspomnienia. Chciałam ci tylko powiedzieć że zrobiłaś tu kawał dobrej roboty ! Nie tylko ty wyrosłaś z one direction. Większość z nas już to zrobiła. Fajnie czasem po prostu powspominać "stare czasy". Dziękuję 😘
OdpowiedzUsuń